باران زیباترین ترانه خداست که طنینش زندگی را برای ما تکرار می کند نکند فقط به گل آلودگی کف کفش هایمان فکر کنیم. * * * کاش باران بودم و غم پنجره را می شستم و به هر کس که پس پنجره غمگین مانده از سر عشق ندا میدادم پاک کن پنجره از دلتنگی که هوا دلخواه است گوش کن باران را که پیامی دارد دست از غم بردار زندگی کوتاه است باز کن پنجره را روز نو در راه است
جاده قلبمان را برف گرفته!
و چشم انتظار بهاریم
در سرخی غروب بر جاده پر درد انتظار غمگین نشسته ایم...
توفیقمان ده به پر کشیدن...
پرکشیدن تا افق های دل انگیزت ، ، ،