گل و خار

خار خندید و به گل گفت:"سلام"

و جوابی نشنید...

خار رنجید ولی هیچ نگفت!!!ساعتی چند گذشت...

گل چه زیبا شده بود...

دست بی رحمی،نزدیک آمد...

گل؛سراسیمه ز وحشت افسرد!

لیک؛آن خار،در آن دست خزید...و گل از مرگ رهید...

صبح فردا که رسید...

خار،با شبنمی از خواب پرید...

گل؛صمیمانه به او گفت:"سلام"

گل؛اگر خار نداشت، ، ،

دل؛اگر بی غم بود، ، ،

اگر از بهر کبوتر،قفسی تنگ نبود، ، ،

"زندگی،عشق،اسارت،قهر و آشتی"

««همه بی معنا بود»»